Guadalupe
Objawienie w Guadalupe miało miejsce 9 grudnia 1531 r. Maryja objawiła się Juanowi Diego, gorliwemu azteckiemu chrześcijaninowi. Pragnęła w tym miejscu udzielać wielu łask dlatego poleciła aby w Guadalupe wybudować świątynię. Biskup po otrzymaniu tej informacji od Juana, nie uwierzył mu. W odpowiedzi Maryja, poleciła aby Juan w mrośny poranek 12 grudnia udał się na szczyt wzgórza aby pozbierać tam kwiaty, które kwitły tam mimo mrozu. Miał je zawinąć w płaszcz i zanieść biskupowi. Juan zrobił to i gdy rozwinął płaszcz przed biskupem to nie było w nim kwiatów lecz cudowny wizerunek Matki Boga. Był to dla biskupa dowód prawdziwości misji tego Indianina i życzenie Maryi zostało spełnione. Giadelupe zostało jednym z najważniejszych sanktuariów dla całego świata.
La Salette
19 września 1846 r. w parafii La Salette we francuskich Alpach czternastoletnia Melania Mathieu i jedenastoletni Maksymilian Giraud pasący bydło, zobaczyli światłość, w której płakała Pani. Maryja opowiadała im podczas widzenia o swojej miłości, o grzechach raniących serce Boga, o jego gniewie oraz o karze, jaka czeka grzeszników. Wzywała ich także do nawrócenia. Prawdziwość objawienia Matki Bożej w La Salette po przeprowadzonych rzetelnych piącioletnich badaniach, potwierdził pasterz miejsca, bp Philibert de Bruillard. Orzekł o nim, że „posiada w sobie wszystke cechy prawdziwości i wierni mają uzasadnione podstawy uznać je za niewątpliwe i pewne”. Ponadto założył zgromadzenie Księży Misjonarzy Matki Bożej z La Salette, którego owocem jest duch gorliwej modlitwy i pokuty.
Fatima
Na terenie parafii Fatima w portugalskiej Cova da Iria 13 maja w 1917 r. dziesięcioletnia Łucja, dzewięcioletni Franciszek i siedmioletnia Hiacynta przeżyli spotkanie z Matką Bożą. Po tym objawieniu, które było ich pierwszym, Maryja objawiała się im zawse trzynastego dnia miesiąca, aż do października, kiedy to w spotkaniu przeszkodził burmistrz miasta. Dzieci stały się powiernikami tajemnic fatimskich odnoszących się do Kościoła i świata. Razem z tym faktem przyjęły i przekazały wezwanie do gorliwej modlitwy na różańcu oraz ofiary i pokuty. W niedługim czasie po objawieniach – co zapowiedziała Matka Boża – odeszli do wieczności Hiacynta i Franciszek. Natomiast Łucja weszła na zakonną drogę. Najpierw w zgromadzeniu św. Doroty a później w Karmelu. Oficjalne ogłoszenie wiarygodności objawień w Fatimie miało miejsce 13 października 1930 r. Biskup miejsca, któy dokonał ogłoszenia zezwolił też na kult Matki Bożej Fatimskiej. Zgodnie z poleceniem biskupa, Łucja spisała trzecią część tajemnicy fatimskiej, która w 1957 r. została przesłana do tajnego archiwum znajdującym się w Watykanie. W 2000 r., 26 czerwca, została ona wraz z komentarzem opublikowana przez Kongregację Nauki Wiary.
Akita
Od 12 czerwca 1973 r., mieszkająca w japońskim mieście Akita, nowicjuszka, służebnica Eucharystii, siostra Agnes Katsuko Sasagawa była śiadkiem niezwykłych wydarzeń. Pierwsze miało miejsce przed tabernakulum a drugie przy figurze Maryi. Mimo tego, że była dotknięta głuchotą słyszała głos Matki Bożej, która wzywała do gorliwej modlitwy i wynagradzania. W 1974 r., 4 stycznia figura Matki Bożej pokryła się krwią oraz spływały z niej łzy. Od tego czasu ronienie łez trwało sześć i pół roku i miało miejsce 101 razy. 15 września 1981 r., w święto Matki Bożej Bolesnej był ostatnim razem. Do Akity zaczęli przybywać pielgrzymi z całego świata. Stała się ona bowiem miejscem cudów i uzdrowień. Po tym jak pierwszy wynik badającej objawienia komisji był negatywny, 12 września 1981 roku ogłoszono objawienia w Akicie, że są wiarygodne.
Kibeho
Pierwszą osobą, która doświadczyła objawień Maryi w Kibeho była szesnastoletnia Alphonsine Mumureke 28 listopada 1981 roku. Drugą osobą natomiast, byla Nathalie Mukamazimpaka. Pierwszy raz Matka Boża objawiła jej się, kiedy miała 18 lat, 12 stycznia 1982 roku. Była też trzecia osoba – Marie-Claire Mukangango, dwudziestojednoletnia, pełna życia dziewczyna, której Maryja objawiła sie 2 marca 1982 r. Objawienia w Kibeho obfitowały w orędzia zarówno dla Rwandy, poszczególnych osób jak i całego świata. Trwały one do 28 listopada 1989 r. Zostały uznane za wiarygodne w 2001 r. przez biskupa miejsca. Orzekł on wtedy: „Niechaj więc Kibeho stanie się czym prędzej celem pielgrzymek i spotkań ludzi poszukujących Boga, którzy spieszą tam, by się modlić; uprzywilejowanym miejscem nawróceń, zadośćuczynienia za grzechy świata oraz pojednania”.